Home sweet home

Het regent buiten, het is grauw en fris, kortom: tijd om de laatste blog te schrijven en even met mijn gedachten weer terug te zijn op Cyprus. Want ik ben nu bijna 2 weken thuis, maar als ik ’s morgens wakker word heb ik nog wel eens het idee dat ik in Nicosia ben.

De laatste 2 weken daar zijn voorbij gevlogen. Vlak na mijn laatste tentamen kwam mijn vriendinnetje langs vanuit Athene. 4 dagen weinig geslapen en volop gefeest. Milla (een vriendinnetje uit Bulgarije) had ook een vriendin die langs kwam, dus met zijn 4e hadden we een auto gehuurd waarmee we het hele eiland over konden crossen. Waar ik zelf van te voren nog niet was geweest was Aphrodites Beach, het strand vlak bij de rots van Aphrodite. Uiteraard waren wij van plan om daar 3 rondjes om te zwemmen en daarna te genieten van eeuwige schoonheid en liefde, maar daar eenmaal aangekomen leek dat een vrij gevaarlijk idee. Het waaide behoorlijk dus de golven sloegen hard tegen de beroemde rots aan, ook was hij verder weg dan verwacht. Aangezien we ons leven niet wilden riskeren hebben we maar een mooi fotootje gemaakt met deze rots op de achtergrond en zijn daarna gaan bakken op het strand. De rest van de dagen zagen er ongeveer zo uit: van het strand, naar een restaurant, naar een feest en naar het hotel, opstaan en weer doorgaan!

De laatste anderhalve week was het echt aftellen, mijn dagen propte ik vol met dingen die ik zo leuk vond aan Cyprus, om deze voor de laatste keer nog eens te doen. Hoogtepuntjes waren wel de dagen op de boot in Kyrenia. Dit waren heel mooie boten vol ligbedden en matrassen op het dek die van half 11 tot 4 uur langs de kust van Kyrenia voerden, om de zoveel tijd stopte de boot dan en kon je een duik nemen in het water. Halverwege werd je ook nog eens verwend met een lekkere lunch! En dit allemaal voor 12 euro (ja ja, daar werden de Nederlanders blij van). Maar uiteraard werd er ook hard gewerkt op de boot, zo effectief mogelijk bruin worden!!! Want ja, eenmaal terug moeten mensen wel kunnen zien dat we een half jaar op een eiland zijn geweest. Sommige mensen gingen hier wat ver in, babyolie en zelfs olijfolie gingen in de rondte, schijnt erg snel te gaan als je dat op smeert.

28 mei was het dan zover, met al mijn spullen (1 koffer, 1 backpack, 1 trolley en 1 handtas) vloog ik vanaf Phapos terug naar het noorden. Vanuit de lucht nog een laatste fotootje van mijn eilandje gemaakt, en gezegd dat ik snel terug zou komen. Op het vliegveld van Charleroi stonden mijn ouders te wachten, onderweg weer heerlijke frietjes op (zonder pitabroodje eromheen) en eenmaal thuis stonden nog veel meer Hollandse lekkernijen op me te wachten.

Voordat ik überhaupt in Cyprus zat, werden wij aankomende Erasmus studenten al gewaarschuwd voor het post-erasmus syndroom waar we last van zouden kunnen krijgen. Dit zijn studenten die terug komen van hun buitenlandse studie en thuis dan behoorlijk depressief raken. Ik moet zeggen dat het wel weer even wennen is in Nederland, maar ik mag niet klagen over het weer, dus dat is al heel fijn!! En verder kreeg ik gelijk het goede nieuws dat ik volgend jaar in het bestuur zit van mijn studievereniging, dus daar heb ik mijn handen nu ook al aan vol. En dan natuurlijk nog het vooruitzicht dat ik over 3 weken naar Thailand ga (vanuit waar ik vast ook zo nu en dan wat zal laten horen).


Maar toch mis ik alle internationale studenten nu al, waar ik daar 24/7 mee optrok. En natuurlijk de vriendelijke en behulpzame Cyprioten, het weer, het strand, de palmbomen, het eten en zo kan ik nog even doorgaan. Maar op dit allemaal kan ik nu al heel fijn terug kijken, ik heb een geweldig half jaar gehad waarin ik heel veel heb geleerd op heel veel gebieden (en ja, ook een beetje op studie gebied). De tijden gaan voorbij maar de herinneringen blijven altijd!!

Jullie ook heel erg bedankt voor alle leuke reacties op mijn blogs en wellicht tot binnenkort hier in Nederland!!!