Het bezette gedeelte

We zitten nu bijna 2 weken in Nicosia, en het voelt al als thuis. Dit komt door de gezelligheid met de andere Erasmus studenten en de behulpzame mensen die hier wonen. En natuurlijk na een weekje college, dat is bekend terrein voor ons.

Ondertussen zijn we ook al een keer naar het bezette gedeelte van het eiland geweest, ‘the occupied part’. Bij de Cyprioten ligt dat heel gevoelig, je mag het ook absoluut niet het Turkse deel noemen, want dat is het absoluut niet. Toen wij hier aankwamen en de dame van de Universiteit ons vroeg wat we hiervan wisten, werd ons duidelijk dat het een gevoelig onderwerp was waar we mee moesten oppassen. Het noordelijke gedeelte van het eiland is niet van Turkije, zij bezetten het alleen. En ook niemand erkend het gebied, enkel Turkije zelf (Europa niet, Amerika niet e.d.). We gingen er maar niet verder op in, en ze zouden ons ook zeker niet helpen met hoe we er moeten komen of welke bussen daar rijden, want naar dat gedeelte gaan zit er voor de Cyprioten niet in. Ze zei ook dat de nieuwe generatie Cyprioten er makkelijker mee om gaan, zij gaan wel de grens over. Maar de oudere Cyprioten doen dit niet, ze willen niet hun paspoort laten zien om op het andere deel van HUN eiland te komen. Ze gaf ook het voorbeeld dat wij familie in het Noorden zouden hebben, en dat we halverwege (in Utrecht bijvoorbeeld) ons paspoort aan bezetters zouden moeten laten zien om door te mogen. Voor hen is dat een te grote stap dus doen ze dat niet. Dit verhaal maakte het voor ons natuurlijk alleen nog maar aantrekkelijker om er toch een kijkje te gaan nemen, we zijn immers toch een soort toeristen… Dus op zondag gingen we erheen, midden in Nicosia, in de winkelstraat is er de grens. Je passeert ongeveer 10 meter niemandsland, hier woont niemand en het hoort ook nergens bij. Dan kom je bij de ‘Green line’ en hier moet je je paspoort laten zien aan de Turken bij de paspoortcontrole, je gegevens worden in een systeem gezet die volgens de Grieken naar de ‘fake police’ gaan en je krijgt een ‘fake visa’ in je paspoort. Later werd ons verteld dat sommige landen (Israel en Amerika) moeilijk kunnen gaan doen als ze die stempel in je paspoort zien staan, want waarom zou je naar een onderdrukt land gaan? Of dit zo is, het lijkt me sterk, maar dat zien we dan wel weer. Eenmaal in het bezette gedeelte zag je gelijk winkels met ‘echte’ vans en All Stars voor 15 euro, super leuk voor wij Hollanders! En natuurlijk een bazaar, die helaas wel op zondag gesloten was… We hebben ook de Selimiye Moskee bezocht, ooit was dit een grote Kathedraal maar met de bezetting is de bovenkant eraf gehaald en zijn er twee grote minaretten opgezet, best een vreemd gezicht. Vanbinnen leek het dus ook gewoon op een kathedraal, alleen was de aankleding zoals in andere moskees. Als je wat straatjes inliep daar, leek het af en toe wel een spookstad, veel vervallen leegstaande huizen. Daarnaast viel het ook op dat we voor de rest geen vrouwen op straat liepen, dus wij vielen behoorlijk op, maarja dat waren we al gewend van het Griekse gedeelte. Na nog een lekkere Döner (waar ook friet in zat?!) te hebben gegeten, zijn we terug gegaan naar het Griekse gedeelte met normale winkels en terrasjes waar we konden gaan zitten.

Het is dus nogal een issue, de scheiding van het eiland, wat uiteraard logisch is. Wat ik ook wel erg vind om te zien, is dat er op de berg in het bezette gedeelte een super grote Turkse vlag hangt. Deze kun je van heel veraf al zien, een vooral ’s avonds. Roselle zag hem zelfs al vanuit het vliegtuig toen we over het eiland vlogen. Als wij terug lopen van de Universiteit ’s avonds, zien we hem langzaam oplichten. Eerst de maan, dan de ster en uiteindelijk nog 2 lijnen die de vlag benadrukken. Dit knippert dan super groot en zie je in heel de stad. Dat lijkt me erg pijnlijk voor de mensen hier.

Natuurlijk hebben we nog veel meer gezien, maar hier laat ik het even bij.

Liefs uit het (nu ook even) regenachtige Nicosia!!!